( الحلقة الاولى )


يا احمد يا احمد اصحى يا حبيبى النهاردة اول يوم ليك فى الكلية

صباح الخير يا ماما خلاص انا صحيت اهو

ويقوم ويلاقى الموبايل بيرن

الو

اية يا عم احمد انت لسة نايم ولا اية

لالا يا مصطفى ان صحيت ونازل وهركب الميكروباص وهاجى على الجامعة اهو علطول

خلاص متتاخرش وهتلاقينى فى الجامعة لما توصل كلمنى

ماشى يا مصطفى

وينزل احمد ويركب الميكروباص

ويفتكر كل ذكرياتة وهو رايح الجامعة وقصتة القديمة وحزنة

القصة بتبتدى مع طفل اتولد واتولدت معاة احزانة

ابتدى يعرف طريق احزانة لما دخل مدرستة لما كانت كل الاطفال اللى فى سنة

اصحاب وهو ملهوش اصحاب لحد ما بقى منطوى على نفسة مبقاش يتكلم مع حد غير نفسة

سنة صغير بس جروحة جواة كبيرة اوى

الطفل دة اتعود ان دموعة محدش يشوفها غير مخدتة

و كان علطول ينام ودموعة جنبة و قال ان خلاص هفضل طول عمرى وحيد

وهفضل مليش صحاب ولكن

اتطور الموضوع اكتر ونتيجة الانطواء بانت

الانطواء جعل منة طفل طيب لدرجة الخوف

وابتدت الاطفال اللى معاة تضربة وتستغلة

بالرغم من ان الطفل عندة المقدرة انة يدافع عن نفسة

بس الخوف بقى معاة علطول مبيسبوش

وبقت الدموع بتزيد اكتر من الاول ومبقاش بيحب يروح المدرسة

وكان كل ما يكبر احزانة تكبر معاة

لحد ما جية اليوم اللى دخل في ثانوى عام وطلب من والدة انة يودية مدرسة تانية غير المدرسة التابعة للادارة بتاعتة

وفعلا دة حصل وكان فاكر انة لما يكون فى ثانوى فى مدرسة ميعرفش فيها حد هيبتدى يعرف ناس جديدة

وفعلا دخل المدرسة وفى اول يوم لقى ناس تعرف بعضها فى الفصل وناس متعرفش وكلة بيتعرف على بعضة

واتعرف على ناس جديدة فعلا بس الايام بتعدى وبانت علية الطيبة تانى وابتدى اصحابة تستغلة

واللى يضربة ويرخم علية وهو الخوف يتملكة لحد ما جية واحد اتحول للفصل جديد

وشاف احمد فى ديسك لوحدة وقعد جنبة واتعرف علية

وجية الوقت الفصحة ولقى مصطفى احمد واحد بيرخم علية وبيضربة

وقام مصطفى وضرب الواد وقالة هو علشان احمد طيب بتعملوا معاة كدة

ووقف فى نص الفصل وقال احمد هو انا

واللى هيكلم احمد او يبصلة بصة متعجبوش كأنة بصلى انا ومش هسيبة

ودخل احمد الكلية وكلم مصطفى

احمد : اية يا ابنى انت فين

مصطفى : انت اللى فين ؟؟

احمد : انا على باب الكلية

مصطفى : خلاص انا جايلك اهو خليك

وراح مصطفى لاحمد

احمد : حبيب قلبى

مصطفى : ميدو وحشنى يا معلم تعالى بقى اعرفك على زمايلنا الجداد

احمد : زمايلنا مين ؟؟

مصطفى : يا ابنى دى منى اللى انا مرتبط بيها و كانت معانا فى الدرس ما انت عارفها وصحابتها

وهنبقى مع بعض علطول فى الكلية هنا

احمد : لالالا اعفينى انا ما انت عارفنى مش هينفع

مصطفى : يا ابنى فية اية دول صحابنا يعنى كلنا هنا اصحاب يعنى عادى

احمد : يا مصطفى ما اهو ..؟

مصطفى : ما اهو اية بس تعالى وبطل بقى اللى انت بتعملة دة واتكلم عادى ولازم تخرج من اللى انت فية دة
وتتعامل مع الدنيا يا ابنى مينفعش اللى انت بتعملة فى نفسك دة
ويروحوا لاصحاب مصطفى

مصطفى : دة احمد زميلى ودى منى يا احمد ودى امل ودى ومنار وياسمين

احمد : اهلا وسهلا

منى : ازيك يا احمد

احمد : لسانة يتربط وبيتكلم بالعافية

الحمد لله

ويسكت والكل يسكت بسبب منظر احمد ويتكلم مصطفى

مصطفى : طيب يللا نحضر بقى اول محاضرة لينا كدة

ومحدش جايب اى حاجة يكتب فيها غير احمد وياسمين

ودخلوا المحاضرة والمحاضرة ابتدت وكلو كان بيتكلم ومحدش مركز

مفيش غير احمد وياسمين بس هما اللى مركزين

احمد : بعد اذنكوا ممكن توطوا صتكوا علشان اعرف اركز فى المحاضرة بس

امل : تركز اية دة هو انت من الناس دى يع يع

فية حد بيركز اية يا ابنى انت فى كلية

ثم اية احنا من ساعة ما شفناك وانت بتتكلم معانا بالعافية وعايز تحضر وتركز يبقى متقعدش معانا

والمدرج كبير اهو روح شوفلك حتة تقعد فيها بعيد عننا

مصطفى : امل فية اية ؟؟

اية اللى انتى بتعملية دة انتى بتتكلمى ازاى احنا اصلا مش عايزينك لو كنتى هتتكلمى كدة تانى

احمد : مصطفى خلاص وهى فعلا عندها حق بعد اذنكم

ويقوم ويقعد بعيد عنهم

ياسمين : انتى اية يا بنتى معندكيش دم هو عاملك حاجة ثم دة بيقولك بعد اذنك

يللا روحى اتأسفيلة وهاتية يللا

امل : اتأسف لمين دة اصلا شخص اهبل مش شايفين بيتكلم ازاى ولا حتى منظرة عامل ازاى

دة اصلا منظرة يضحك

هههههههههههههههههههه وعمالة تضحك

ياسمين : اية اللى انتى بتقولية دة على الاقل دة

ومصطفى يقاطعها

مصطفى :على فكرة لو مقومتيش اتأسفتيلة دلوقتى مش هنعرفك تانى

منى : قومى اتاسيفيلة يا امل

ومنار قاعدة ساكتة ومبتتكلمش وبتضحك وبس

امل تروح لاحمد

امل : انا اسفة مكنتش اقصد بس انت نرفزتنى

احمد : طيب خلاص

امل : اية دة كدة بسرعة

احمد : اة بسرعة خلاص مش مهم

امل : على فكرة يا احمد انت طيب اوى

احمد يبصلها وهو مستغرب جدا

احمد : ربنا يخليكى

امل : طيب يللا نقوم بقى ومتزعلش وتعالى نقعد ثم خلاص انت بقيت صاحبنا

وخلصت المحاضرة وروحوا

وروح احمد مع مصطفى وهو بيفكر فى امل

وكلم مصطفى وبيقولوا

احمد : مصطفى امل بتقولى انت طيب اوى

مصطفى : واية المشكلة يعنى ؟؟

احمد : بس بس مفيش حاجة انا اللى غلطان انى قولتلك اصلا

ويروح احمد وهو فرحان ومستنى تانى يوم بفارغ الصبر

( الحلقة الرابعة )




روح احمد البيت وهو فرحان



وابتدى يفكر فى امل كتير ونام وصورة امل مابتفارقش خيالة



وتانى يوم راح الكلية



ودخل سلم على اصحابة الجديدة



وكلهم بيتكلموا وهو كان بيبص لامل كتير ودخلوا يحضروا المحاضرة



وكلهم قعدوا وكانوا بيتكلموا



احمد : بعد اذنكم يا جماعة علشان اركز انا هروح اقعد فى مكان تانى



امل : احمد هو انت لسة زعلان مش قولنا خلاص



احمد : لا والله خلاص مش زعلان بس علشان اركز بس واسيبكم براحتكم وبعد المحاضرة هقعد معاكم برضة



ياسمين : احمد هاجى معاك علشان اركز انا كمان لحسن مش قادرة افهم منهم



احمد : ماشى يا ياسمين تعالى



وراحو قعدوا بعيد عنهم وكانوا مركزين فى المحاضرة



ياسمين : هو الدكتور قال اية يا احمد مسمعتهوش



احمد : طيب اسمع المحاضرة بس وهقولك كل اللى انتى عايزاة



ياسمين : طيب ماشى



وبعد المحاضرة



ياسمين : احمد هو انت ركزت وفهمت كل المحاضرة ؟؟



احمد : اة الحمد لله فهمتها محاضرة النهاردة كانت سهلة ولذيذة يعنى



ياسمين : طيب ممكن اطلب منك طلب



احمد : اة طبعا اطلبى



ياسمين : انا فية حاجات وقعت منى فى المحاضرة ومسمعتهاش كويس وحاجات مقدرتش افهمها ممكن تفهمهانى



احمد : اة اكيد طبعا



ومصطفى وامل ومنار ومنى يروحوا لاحمد وياسمين



مصطفى : يللا يا احمد حضرت وفهمت خلاص يللا نقعد برة المدرج شوية



احمد : طيب يللا



وكلهم يطلعوا برة المدرج ويقعدوا فى مكان ما فى الجامعة



احمد : ياسمين كنتى عايزة تفهمى اية ؟



ياسمين : المحاضرة يا احمد



احمد : طيب بعد اذنكم يا جماعة احنا هنقعد قريبين منكم هنا هفهمها الحاجات اللى نقصتها بس



مصطفى : طيب ماشى يا ميدو واحنا قاعدين هنا



احمد يروح هو ياسمين بعيد عنهم شوية ويقعدوا لوحديهم ويبتدى احمد يشرح المحاضرة



وياسمين تفضل بصالو كتير بتفهم منة وفى نفس الوقت فى نفسها عايزة تفضل بصالو وبس لكن هى مش عارفة لية

احمد : وكدة المحاضرة خلصت فهمتيها يا ياسمين ؟؟

ياسمين ؟؟



ياسمين : ايوة يا احمد معاك اة فهمتها



احمد : اية يا ياسمين سرحتى فى اية كدة



ياسمين : لا لا ولا حاجة



احمد : ماشى يللا نروح نقعد معاهم



وفى سرة يللا بقى علشان اقعد مع امل شوية



ياسمين : يللا



مصطفى : اية يا احمد شرحتلها والله اهو جية عليك اليوم وبقيت دكتور يا واد



احمد : بس اية رايك وانا دكتور